Rurki tracheostomijne

Jaką funkcję pełni rurka tracheostomijna?

Rurka tracheostomijna jest umieszczana bezpośrednio w tchawicy. W tym celu specjalista wykonuje niewielki otwór w jej przedniej ścianie i wprowadza przewód rurki do dróg oddechowych pacjenta. W ten sposób umożliwia mu oddychanie bez udziału górnych dróg oddechowych. Rurka tracheostomijna jest także niezbędna w przypadku osób wentylowanych mechanicznie, czyli przy użyciu respiratora. Warto pamiętać o tym, że rozwiązanie musi być cyklicznie wymieniane. Pierwsza zmiana rurki tracheostomijnej następuje w okresie około 2 miesięcy od wykonania zabiegu. Kolejne wymiany są przeprowadzane zwykle w odstępach miesięcznych. W przypadku powrotu do zdrowia istnieje możliwość wyjęcia rurki tracheostomijnej z krtani pacjenta, po uprzednim upewnieniu się, że osoba ta może bez niej funkcjonować.

W jakich schorzeniach stosuje się rurki tracheostomijne?

Rurki tracheostomijne są najczęściej wykorzystywane w opiece nad pacjentami cierpiącymi na niedrożność dróg oddechowych. Schorzenia te są zwykle powodowane chorobą nowotworową lub urazem krtani, wrodzonymi nieprawidłowościami budowy tchawicy i krtani albo porażeniem fałdów głosowych. Zabieg tracheostomii jest także wykonywany u pacjentów zmagających się z niedrożnością dróg oddechowych powodowaną zaleganiem w nich wydzieliny. Rurka tracheostomijna pozwala utrzymać przy życiu osoby będące w śpiączce, które nie są w stanie samodzielnie oddychać i z tego względu muszą być wentylowane mechanicznie.

Jak wygląda rurka tracheostomijna?

Rurka tracheostomijna ma wygięty kształt. Jest wyposażona w specjalny kołnierz, który przymocowuje się do skóry lub opatrunku. Rozwiązanie to zabezpiecza przed całkowitym wsunięciem się rurki tracheostomijnej do tchawicy. W dolnej części posiada specjalny balonik, który po nadmuchaniu gwarantuje odpowiednie przyleganie rurki do ścian tchawicy. W ten sposób jeszcze bardziej ułatwia oddychanie. Zapobiega ponadto przedostawaniu się do oskrzeli i płuc wydzieliny zbierającej się w górnych drogach oddechowych. Istnieją także rurki tracheostomijne wyposażone w balonik pozwalający kontrolować ciśnienie w ich wnętrzu. Warto przy tym pamiętać, że pacjent z rurką tracheostomijną może jeść i przełykać pokarmy. Warunkiem jest jednak, aby uprzednio wypełnić balonik powietrzem, zapobiegając przedostawaniu się jedzenia do dróg oddechowych. Po skończonym posiłku konieczne jest odessanie powietrza z balonika w celu uniknięcia powstania odleżyn ścian tchawicy. Rurka tracheostomijna nie pozwala natomiast na wydawanie dźwięków. Wyjątkiem są foniatryczne rurki tracheostomijne wyposażone w specjalne otwory. W ten sposób podczas wydechu powietrze przesuwa się w górne partie tchawicy, co umożliwia komunikację pacjenta z otoczeniem.

Rurki tracheostomijne – czym się od siebie różnią?

Wyróżnia się wiele rodzajów rurek tracheostomijnych. Poszczególne przyrządy różnią się od siebie średnicą, zakrzywieniem oraz długością. W ten sposób jest możliwe optymalne dopasowanie rurki tracheostomijnej do budowy anatomicznej danego pacjenta i uniknięcie sytuacji, w której rozwiązanie ociera się o ściany tchawicy, powodując odleżyny a nawet perforację narządu. Rurki tracheostomijne można także podzielić ze względu na materiał z którego są wykonane:

·       metalowe rurki tracheostomijne – rozwiązania wielorazowego użytku. Wykonane ze stali chirurgicznej, którą można czyścić i dezynfekować. Niezbędne do tego celu są specjalne szczoteczki do rurek tracheostomijnych. Przyrządy wykonane z metalu są stosowane zwykle doraźnie na oddziałach szpitalnych.

·       rurki tracheostomijne z tworzyw sztucznych – wykonane z akrylu, plastiku lub silikonu. Powoli wypierają rozwiązania ze stali chirurgicznej. Są jednorazowe, gwarantując maksymalne bezpieczeństwo pacjenta. Miękki materiał lepiej dopasowuje się do ścian krtani oraz do temperatury ciała, dzięki czemu zapewnia pacjentom lepszy komfort.