• Ustawa za życiem

Artboard-7.jpg

Zaświadczenie powoduje zniesienie limitów czasowych (dla produktów okresowych jak na przykład wózki inwalidzkie) lub ilościowych/wartościowych (dla produktów cyklicznych jak na przykład cewniki, worki urologiczne, pieluchomajtki) dla niezbędnych dla dziecka wyrobów medycznych.

 

       Zaświadczenie może być wystawione zarówno dla dzieci urodzonych po dniu wejścia w życie ustawy „Za życiem”, jak i dzieci urodzonych przed jej wejściem w życie, do ukończenia 18 roku życia, u których zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu.Prawidłowo wystawione zaświadczenie nie jest dodatkowo weryfikowane. Powinno być ono natomiast każdorazowo okazywane podczas ubiegania się  o konkretne świadczenia przysługujące na podstawie ustawy.

 

       Po otrzymaniu zaświadczenia oraz wniosku na dowolną ilość wyrobów medycznych, które można pobierać nawet kilka razy w miesiącu, pacjent powinien skierować się do odpowiedniego oddziału NFZ po nową kartę zaopatrzenia, z nowym kodem. Potem może zrealizować zlecenie na potrzebne wyroby medyczne w niezbędnej dla dziecka ilości.

 

       Zmiana ta może szczególnie dotyczyć dzieci np. z rozszczepem kręgosłupa (spina bifida) lub dziecięcym porażeniem mózgowym, którzy obecnie mogą pobierać na jeden wniosek już nie 180 cewników niepowlekanych, ale nawet 300 lub 500 sztuk. Obecnie dziecko może mieć także wypisany więcej niż jeden wniosek w miesiącu, jeśli zużył już produkty na jeden wniosek.

 

Jak skorzystać z uprawnień?

       Podstawą do skorzystania z uprawnień jest zaświadczenie, które potwierdza ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu. Zaświadczenie o chorobie, powstałej w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, możesz otrzymać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego

1), który:

  • posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii.

Ponadto, zaświadczenie wydane przez:

  • lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,

  • lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii,

  • specjalistę w dziedzinie pediatrii,

uprawnia dzieci do 18 r. ż.

2) do:

  • skorzystania z wyrobów medycznych, na zasadach określonych w ustawie „Za życiem”,

  • korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach

       Program może być również skierowany do rodzin z dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o lekkim lub umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności określonym w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz do dzieci i młodzieży posiadających odpowiednio opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, o których mowa w przepisach ustawy o systemie oświaty i ich rodzin.

 

       Świadczeniobiorcom do 18 roku życia, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, na podstawie zaświadczenia lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii lub pediatrii, przysługuje prawo do wyrobów medycznych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji, na zlecenie osoby uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji, do wysokości limitu finansowania ze środków publicznych określonego w tych przepisach, według wskazań  medycznych bez uwzględnienia okresów użytkowania. O ilości miesięcznego zaopatrzenia w te wyroby decyduje każdorazowo osoba uprawniona do wystawienia zlecenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji.